Sinds ik op 15 november 2023 aantrad als lid van het Vlaams
Parlement, heb ik flink wat werk verzet in dit korte half jaar. En geloof me,
een half jaar is echt te kort. Het vergt tijd om je in te werken en te begrijpen hoe
het politieke apparaat werkt. In dit rapport wil ik mijn inspanningen, maar ook
mijn uitdagingen, met jullie delen. (Want de media beschouwen 6 maanden werkzaamheden als te kort om er een oordeel over te vellen)
Ik heb me vanaf het begin volop ingezet voor verschillende maatschappelijke kwesties. Ik heb 45 schriftelijke vragen ingediend, wat mijn betrokkenheid bij mijn werk duidelijk maakt. Helaas zijn veel van deze vragen nog niet beantwoord, waarschijnlijk omdat niet iedereen dezelfde werkethiek heeft.
Mijn aanwezigheid in het parlement was aanzienlijk. Ik was aanwezig op alle plenaire zittingen sinds mijn start. Bij de commissies was ik ook bijna altijd aanwezig: ik woonde alle 19 commissies voor Binnenlands Bestuur en Gelijke Kansen bij en was bij 20 vergaderingen van de commissie voor Onderwijs. Soms moest ik een commissie missen vanwege conflicten met andere vergaderingen waar ik voor een collega moest invallen en mijn ondernemingsverplichtingen.
Een belangrijk moment in mijn eerste half jaar was mijn vraag over de uitbreiding van het rouwverlof voor Vlaamse ambtenaren. Vanuit mijn persoonlijke ervaring met het verlies van mijn dochtertje, benadrukte ik de noodzaak van een uitgebreider rouwverlof bij verlies van een ongeboren kind. Dit moet ook voor vaders en mensen in de privé-sector gelden. Inmiddels is het rouwverlof ook uitgebreid naar federale ambtenaren.
Daarnaast pleit ik voor het herzien van de verplichte financiering van lokale erediensten door lokale besturen. Ik vind wel dat we de resultaten van relevante studies moeten afwachten om deze beslissing objectief te kunnen nemen.
Bij de discussie over het leerlingenvervoer in het buitengewoon onderwijs stelde ik kritische vragen over de duur van busritten en de regionale spreiding van scholen. Ik pleitte voor betere spreiding en inclusie binnen het onderwijs en deed praktische voorstellen voor verbetering.
Ook heb ik aandacht gevraagd voor de lange wachtlijsten in het buitengewoon onderwijs. Ik drong aan op concrete maatregelen om dit probleem aan te pakken en vroeg herhaaldelijk aan minister Weyts wat hij verstaat onder inclusief onderwijs, een vraag die nog steeds onbeantwoord blijft. (Weyts beantwoordt eigenlijk nooit vragen, hij declameert iets met cijfers en daarmee moet je het dan doen)
Als vader van een zoontje met autisme was ik tijdens de plenaire geagiteerd over de opmerking van minister Weyts over het "te veel labelen" van kinderen. Ik wees hem erop dat deze vaststellingen door deskundigen worden gedaan en dat ouders veel tijd (meer dan een jaar wachttijd) en geld kwijt zijn om een diagnose te krijgen. Dus dat ze dat niet voor hun plezier doen, maar omdat ze het beste willen voor hun kind. Het probleem ligt mijs inziens niet bij het aantal labels, maar bij het beleid van de minister.
Bij de bespreking van het Gordelfestival 2024 benadrukte ik het belang van sport en beweging voor de mentale en fysieke gezondheid. Ik vroeg naar maatregelen om sportdeelname duurzaam te verhogen.
In mijn vraag over de afstemming van het onderwijsaanbod op de arbeidsmarkt wees ik op het belang van technische en beroepsopleidingen en pleitte ik voor meer duaal onderwijs om tekorten aan vakleerkrachten en dure materialen aan te pakken.
Daarnaast stelde ik schriftelijke vragen aan minister Jo Brouns over de problematiek van dienstencheques voor zelfstandige moeders. Ik vroeg naar verbeteringen in de praktische uitvoering van dit sociale voordeel.
Ik vroeg ook aan minister Ben Weyts naar maatregelen om de druk op de CLB's te verlagen in het kader van een wetenschappelijk onderzoek naar leersteun. Ik benadrukte het belang van objectieve criteria en procedures voor de ondersteuning van leerlingen met zorgnoden.
Als vader van een kind met autisme zet ik me sterk in voor inclusief onderwijs en de belangen van personen met een handicap. Ik heb een tiental werkbezoeken afgelegd en sta in nauw contact met ouders en verenigingen. Daarnaast ben ik een voorstander van transparant bestuur en streef ik naar openheid en duidelijkheid in beleidsvoering en besluitvorming.
Ik heb me in mijn eerste maanden in het parlement ingezet door mijn actieve deelname, gedetailleerde vragen en persoonlijke betrokkenheid bij belangrijke maatschappelijke kwesties. Mijn inspanningen om reële problemen aan te pakken en constructieve oplossingen voor te stellen, maken me hopelijk tot een waardevolle kracht binnen het Vlaamse Parlement.
Toch is er ruimte voor verbetering. Ik kwam steeds goed voorbereid naar de commissies, maar sprak relatief weinig. Dat is mijn werkwijze: in een eerste fase observeer ik en bekijk ik hoe de mechanismen functioneren, alvorens ik tussen kom. Ik zal me dus vaker laten horen mocht ik herverkozen worden en niet terugdeinzen voor een arrogante minister die de vraagsteller steeds onderbreekt.
Mijn werk is nog niet compleet. Een half jaar was te kort om significante verbeteringen te realiseren. Met meer tijd had ik mijn stempel echt kunnen drukken op mijn kernthema’s: inclusief onderwijs en transparant bestuur.
En dan moet ik nog voor mijn eigen sector rijden, ook in de entertainmentindustrie is er nog veel werk aan de winkel.
Kortom, ik ben nog lang niet moe gestreden. Ik zet me ongelofelijk hard in voor wat me raakt. Als ik de kans krijg om een hele legislatuur mee te draaien in het Vlaams Parlement, hoop ik significante verbeteringen te kunnen verwezenlijken in onze samenleving. Dit half jaar was slechts het begin; ik heb de zaadjes gepland voor een hopelijk veelbelovend vervolg van mijn politieke loopbaan.
En dan is er nog iets: waarom ik jouw stem nodig heb. Hoe meer stemmen ik vergaar, hoe zwaarder mijn gewicht binnen de partij. En dat is nodig om te wegen op de toekomst van Open VLD, waarvoor ik me 200% wil inzetten.
Ik ben een liberaal, en ik blijf een liberaal, liberalen zijn nodig in de maatschappij. Open VLD is mijn partij. En dat blijft zo.
